Jerzy Eisler

W 1976 ukończył historię na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Pracę magisterską pt. Polityczna działalność Pierre Lavala IV.1942–VIII.1944 r. napisał pod kierunkiem Jerzego W. Borejszy. Następnie został pracownikiem Instytutu Historii PAN. W latach 1977–1981 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Wchodził w skład egzekutywy POP PZPR IH PAN. W 1982 obronił doktorat, w 1993 habilitował się na podstawie rozprawy zatytułowanej Marzec 1968. Geneza – przebieg – konsekwencje. W 2002 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. W 2011 został kierownikiem Zakładu Badań nad Dziejami Polski po 1945 roku IH PAN. Pracę w IH PAN łączył z wykładami na Uniwersytecie Warszawskim oraz w Wyższej Szkole Mazowieckiej. W 2002 objął także stanowisko dyrektora oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie.

Był członkiem zarządu Towarzystwa Miłośników Historii. W latach 1994–1997 pełnił funkcję dyrektora Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza przy Ambasadzie RP w Paryżu.

W pracy naukowej zajmuje się głównie historią najnowszą Polski (w tym okresem PRL), a także badaniami poświęconymi Francji.